Bij het monument in Nunspeet - voor omgekomen verzetsstrijders en joodse plaatsgenoten - laten we een steentje uit Auschwitz achter.
Dan begint de lange tocht door de bossen en over een zandvlakte richting 't Harde.
De temperatuur is drukkend, de hemel dicht getrokken met grijze wolken, waar op een gegeven moment een druilerige regen uit valt.
Maar de trein is goed op stoom: 2,5 uur later dan we zijn begonnen komen we in 't Harde aan, 11,5 kilometer zit er al weer op.
Een broodje kroket gaat er goed in. We verwijderen de resten van de zandvlakte uit onze sokken, en drogen weer een beetje op.
De laatste kilometers naar Elburg voeren ons langs de A.Vogeltuinen, waar een heuse jachthoorn -vals- en een soort van dweilorkest -redelijk op toon- onze stappen begeleiden. Ook komen we langs Kasteel De Zwanenburg. We lezen in ons boekje:
"Op kasteel De Zwanenburg zaten in het najaar van 1942 de Zwolse broertjes Nico (1932) en Loukie (1936) Israëls ondergedoken. Op het landgoed waren ze bekend als evacueetjes uit Rotterdam. Toen de Nederlandse marechaussee het kasteel in november 1942 doorzocht, werden Nico en Loukie gevonden en meegenomen naar de gevangenis in Zwolle. Al gauw werden ze weer vrij gelaten, maar slechts voor korte duur. Na hun tweede arrestatie kwamen ze terecht in de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam. Het verzet wist de jongens hier vandaan te krijgen, waarna een lange tocht langs verschillende onderduikadressen begon. Beide jongens maakten de bevrijding meer, hun ouders overleefden de Shoah niet."
 |
| Kasteel De Zwanenburg |
We zijn lekker op tijd weer thuis, we merken echt dat de aanrijtijd steeds korter wordt.
Komende woensdag 9-7 de volgende etappe naar Wezep, en dan.......de opmars naar de IJssel en er over!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten