Nog 3 nachtjes slapen....door Jo Anne

....dan gaan we echt van start! 

340 kilometer wandelen van Amsterdam naar Westerbork, verdeeld over 21 etappes. We volgen de route van het "Westerborkpad". De proloog begint bij het Centraal station in de hoofdstad en eindigt bij de Hollandse Schouwburg in Amsterdam, waar in de 2e Wereldoorlog veel joodse landgenoten begonnen aan hun lange treinreis naar Kamp Westerbork, en van daaruit verder naar Polen.
Zaterdag 6 juli 2013 beginnen we in Amsterdam en de finish zal op 12 april 2015 zijn in Kamp Westerbork; dat is de dag dat Kamp Westerbork precies 70 jaar geleden werd bevrijd.

Zie hier het `Project` van mijn zus Hennie en mij. Via deze blog willen we jullie graag laten delen in onze belevenissen tijdens deze tocht, en bovendien nodigen we je hartelijk uit  om actief betrokken te raken bij onze tocht.

Dat kan op verschillende manieren, zoals we verderop zullen uitleggen.

We zullen ons eerst even aan jullie voorstellen :

Mijn naam is Jo Anne, 58 jaar geleden geboren in “ het veen” bij Wedde in Oost Groningen. Opgegroeid op de boerderij, waar ik mijn liefde voor de natuur ingegoten heb gekregen. Opgeleid als verpleegkundige in de verstandelijk gehandicapten zorg, en daarin ook werkzaam geweest. Later overgestapt naar het werk onder asielzoekers en nu al weer 9 jaar werkzaam als maatschappelijk werkster bij het Leger des Heils.

Ik ben 32 jaar getrouwd geweest met Andries, die 5 jaar geleden na een ongeneeslijke vorm van slokdarmkanker is overleden. Andries en ik hebben vijf kinderen geadopteerd uit verschillende landen in de wereld, en ook hebben we jarenlang pleegkinderen opgevangen en ook volwassenen, die tijdelijk een plekje nodig hadden.

Ons geloof in God is voor ons altijd een bron van inspiratie en vreugde en troost geweest, ook – vooral – toen we afscheid van elkaar moesten nemen. Voor mij, nu ik alleen ben, is mijn geloof in God de dragende kracht en leidraad van mijn leven. 

Verder wil ik nog even zeggen dat ik oma ben van 5 prachtige schatjes van kleinkinderen. In mijn vrije tijd ga ik graag schatzoeken met mijn GPS, ook wel bekend als “geocaching”. Daarvoor maak ik dan wandeltochten in de natuur, wat natuurlijk nu voor deze wandeling goed van pas komt.

Ik ben Hennie, na Jo Anne en Mineke de 3^e dochter in ons gezin. Na mij werd ons broertje Gert geboren. 47 jaar geleden werd ik geboren in het huis waar ik tot mijn 22^e woonde. Mijn ouders hadden een boerderij en je kunt gerust stellen dat ik de liefde voor het buitenleven nooit verloren heb. Er zit nog steeds een ‘lutje-boer’ in mij! Na de Mavo en de Intas was ik werkzaam bij de Hema en bij bakkerij Westers in het dorp waar ik nu woon: Nieuwe Pekela.

Ik ben 23 jaar getrouwd met Bert en we hebben 5 kinderen gekregen: 2 dochters en 3 zonen.

Als gezin zijn wij lid van de Chr. Geref. Kerk en actief betrokken bij onze kerkelijke gemeente.

Toen onze jongste kinderen 9 jaar geleden naar groep 3 gingen ben ik gaan werken als postbezorger.

Daarnaast maak ik als secretaris deel uit van 3 besturen: het museum ‘Kapiteinshuis’, de stichting Schutsemarkt en het Oranje Bevrijdings Comité Pekela. Sinds 2 jaar ben ik Voorschoolse Opvang ‘moeder’ op de basisschool waar onze kinderen naar toe gingen.

Hoewel ik erg weinig tijd over heb ben ik een fervent lange afstand wandelaar. Af en toe gun ik mezelf een lange wandeling, want ‘wie wandelt komt tot rust’ en écht: het gezegde klopt! Het is heerlijk om intens te genieten van alles om me heen en er gevoelsmatig deel van uit te maken. In 2006 heb ik voor de eerste keer deelgenomen aan de 4daagse van Nijmegen: Het werd een 'onvoltooide', want vanwege de hitte werd het evenement afgelast. In 2007 heb ik het 'kruisje' en in 2008 het 'kruisje met kroontje' in ontvangst mogen nemen. Dit jaar heb ik me opnieuw ingeschreven: Ik kan bijna niet wachten om na 4 keer 40 kilometer de Via Gladiola te bewandelen.  

Wandelen geeft mij rust, ruimte, moed en tijd om op adem te komen.

Waarom deze wandeling?

Hennie: Waarom deze wandeling? Tja, in tegenstelling tot ‘wandelen in het algemeen’ is het Westerborkpad dat vooral niet, denk ik. Hoop ik eigenlijk ook! Deze tocht is meer - veel meer - dan zomaar een end langs Neerlands dreven gaan en in vrijheid voor ‘Volk en Vaderland’ weg wandelen. Toen ik een jaar of 15 was ben ik in kamp Westerbork geweest met klasgenoten. Het voelde toen meer als een ‘verplicht ding’ dan dat ik écht besefte: “Hier, op deze plaats hebben zich dramatische taferelen afgespeeld.” Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is tot nu toe de enige keer geweest dat ik bij dat spoor stond in Westerbork.

Een aantal weken geleden surfte ik op het wereld wijde web en googlede op wandelen. “Westerborkpad” las ik, en klikte. Vluchtig kijken werd aandachtig lezen. Dát zou toch mooi zijn? Zo’n wandeling te maken? Maar wanneer en vooral: met wie? Want dit lijkt mij een route om vooral te delen. Je zou jezelf te kort doen om dit alleen te doen. Kort nadat ik op facebook had gezet dat ik deze bezinningstocht graag wilde maken reageerde Jo Anne. Ook haar leek het geweldig! We stuurden elkaar wat privé-berichtjes en werden steeds enthousiaster. We hebben samen gekozen voor niet al te lange wandelingen, omdat er onderweg veel voorbij komt waar we de tijd voor willen nemen. Moeten nemen ook! Het heet niet voor niets een bezinningstocht. En bezinnen heeft tijd nodig om door te dringen en in te dalen: om echt tot zinnen te komen. Wij weten waar we beginnen en weten waar de route stopt. En mogen dat in alle vrijheid doen. We zullen stil staan bij de verhalen van hen die datzelfde pad moesten gaan in onderdrukking: zij wisten niet waar het zou stoppen. In gedachten zullen wij hun verhalen herhalen en ons dieper dan ooit bewust worden van onze vrijheid om te mogen zeggen, te mogen doen, te mogen gaan en te mogen zijn wie we zijn.

Ik hoop van harte dat het een tocht mag worden die dan wel stopt in Westerbork, maar niet daar eindigt. En dat ik onderweg en daarna de volgende quote mag blijven meedragen:

“It doesn’t matter who you are, or where you come from

or what you look like or where you love.

It doesn’t matter whether you’re black or white, or Hispanic or Azian,

or native American, or young, or old, or rich, or poor, able, disable, gay or straight,

you can make it here if you’re willing to try.”(Barack Obama)

Jo Anne: “Voor mij is het een passend in waar ik in mijn leven mee bezig ben (geweest). Andries en ik hebben ons in een gezamelijke interesse altijd bezig gehouden met het verzamelen van verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Vaak gingen we op zondagmiddag naar het Herinneringscentrum van Kamp Westerbork om te luisteren naar het verhaal van een kampoverlevende. Hoe kostbaar ook is de herinnering aan onze rondreis door Polen in 2006, langs de grote concentratie-kampen:  Chelmno, Treblinka, Sobibor, Belzec, Majdanek en Auschwitz. Natuurlijk zijn dit plaatsen, waar de gevolgen van het meest duivelse regime van onze recente geschiedenis zichtbaar zijn. Maar het zijn ook plaatsen waar zichtbare tekens van de overwinning van het Leven op de dood waargenomen kunnen worden: bloemen, die bloeien op de resten van de gaskamers; de indringende kunstwerken in de kampen; een chassidische joodse opa, die er wandelt met zijn kleinzoontje.....de dood heeft uiteindelijk niet het laatste woord gehad.

Daarom heb ik, toen Hennie het idee van deze wandeling langs het “Westerborkpad” opperde op Facebook, gelijk gereageerd: dit wilde ik doen!

Helemaal leuk natuurlijk om dit samen met mijn zusje [:D] te doen. Een memorial wandeling voor mijn man, die dit waarschijnlijk ook geweldig had gevonden. Een wandeling voor ons als zussen om samen op weg te zijn. Een wandeling langs het Westerborkpad, waarlangs overal monumenten zijn opgericht als herinnering aan de wegvoering van een hele bevolkingsgroep uit onze samenleving.

Hoe gaan we het doen?

Op 6 juli 2013 zullen we starten in Amsterdam. De proloog van de wandeling loopt van het Centraal Station tot aan de Hollandse Schouwburg. Dit is een wandeling van 7 kilometer langs monumenten van het Joodse leven in Amsterdam, voordat de razzia's de joodse bewoners bijeen dreef in de Hollandse Schouwburg en van waar de trein vertrok naar Kamp Westerbork en verder.

Aansluitend aan de proloog zullen we het eerste tracee van de spoorlijn volgen naar station Diemen.

In totaal zal dit een etappe zijn van ruim 15 kilometer.

Elke maand tot april 2015 zullen we een etappe lopen van het Westerborkpad. De etappes varieren van 8 tot 22 kilometer per keer. Bij de monumenten onderweg zullen we een lantaarntje achter laten, met een steentje uit een concentratie-kamp (die Andries en ik hebben verzameld) en een tekst.

Zo wordt het niet alleen een wandeling over waarschijnlijk prachtige wandelpaden, maar ook een herdenkingstocht.

Op zondag 12 april 2015 willen we onze laatste etappe lopen vanaf Hooghalen naar Kamp Westerbork. Dat is op de dag dat precies 70 jaar geleden Kamp Westerbork de bevrijders mocht begroeten.

Oproep tot jullie actieve betrokkenheid.

We willen jullie van harte uitnodigen om een of meerdere etappes met ons mee te wandelen. We doen verschillende afstanden, dus misschien vind je het leuk om een keer mee te wandelen. Wij zouden dat in elk geval erg leuk vinden!

We hebben ook bedacht dat we onze wandeling willen laten sponsoren. En daarvoor kloppen we natuurlijk ook aan bij jullie.

Ook vandaag de dag worden mensen nog steeds vervolgd, gevangen gezet in concentratie-kampen, vermoord vanwege hun geloof. Toen waren het de joden, nu zijn het in heel veel landen christenen.

We hebben er voor gekozen om ons te laten sponsoren om met de opbrengst projecten te ondersteunen, waar christenen door middel van trainingen, micro-kredieten, praktische ondersteuning weer in staat zijn een leven op te bouwen, waar ze eerder door geweld en vervolging alles waren kwijt geraakt.

De Vrouwenafdeling van Open Doors (Women to Women) heeft al een aantal jaren de “Walk” in haar programma: (vrouwen)groepen in Nederland kunnen zelf een gesponsorde wandeling organiseren, waarmee projecten ondersteund worden. In 2013 worden met deze sponsorgelden projecten in Irak gesteund.

We voegen hierbij een link toe naar de website van Open Doors, waar alles over deze “Walk” uitgelegd wordt.

Hier willen wij dus ook voor gaan lopen. We hopen dat jullie ons willen ondersteunen. Als je dat wilt, kun je dat kenbaar maken door een mailtje te sturen, of een reactie te zetten op de blog.

Als je geld wilt overmaken, mail dan maar even, dan kunnen we je de gegevens sturen. 

En tot slot willen we jullie hartelijk uitnodigen om te reageren op onze berichtjes. We zullen jullie steun wel nodig hebben!

(Kou, hitte, regen, sneeuw, blaren enz......)

Groetjes van Hennie en Jo Anne